Kesahihan kedua-dua anggaran awal kebarangkalian oleh epidemiologi dan kajian lanjut mengikut nisbah kebarangkalian adalah bergantung pada kemasukan keadaan calon yang bertanggungjawab bagi sebahagian besar kemungkinan kebarangkalian untuk membangunkan keadaan tersebut, dan secara klinikal, penting untuk dimasukkan permulaan terapi pantas yang mana yang berkemungkinan besar akan menghasilkan manfaat terbesar. Jika keadaan calon penting terlepas, tiada kaedah diagnosis pembezaan akan memberikan kesimpulan yang betul. Keperluan untuk mencari lebih banyak keadaan calon untuk kemasukan meningkat dengan peningkatan keterukan pembentangan itu sendiri. Sebagai contoh, jika satu-satunya kehadiran ialah parameter makmal yang menyimpang dan semua keadaan asas berbahaya yang biasa telah diketepikan, maka ia mungkin boleh diterima untuk berhenti mencari lebih banyak keadaan calon, tetapi ini lebih berkemungkinan tidak boleh diterima jika kehadiran yang timbul ialah kesakitan teruk.